Telefonia satelitarna I
Telefonia satelitarna I
Do przesyłania danych w obu kierunkach wykorzystywane są sztuczne satelity naszej planety. Łączność pomiędzy telefonem a satelitą przebiega drogą radiową, dlatego połączenie może być nawiązane na terenie nie obsługiwanym przez zasięg sieci komórkowej. Satelita przekazuje dane do stacji naziemnych skąd są wysyłane do sieci telefonicznych.
W ten sposób używano satelitów już pod koniec lat 70-tych XX w. Urządzenia do prowadzenia rozmów były duże i nieporęczne, aby je transportować potrzebny był samochód, dopiero w 1982 r. Inmarsat (International Maritime Satellite) zbudowała i udostępniła system przenośnych urządzeń nadawczo-odbiorczych (wówczas stosowanych głównie w komunikacji morskiej).
W latach 80-tych XX w. telefonii satelitarnej używano na terenie Kanady, była bardzo pomocna na ogromnych, prawie bezludnych obszarach. Dodatkową zaletą systemu jest, że nie potrzebuje rozbudowanej infrastruktury naziemnej. Równocześnie, analogiczny system zaczęto wykorzystywać w USA, używając w tym celu satelitów okołoziemskich na orbicie geostacjonarnej.
Kolejnym krokiem była rozwijany przez międzynarodową firmę telekomunikacyjną Motorola, system komunikacyjny Iridium. Jest to system 66 sztucznych satelitów telekomunikacyjnych, rozmieszczonych na 6 orbitach okołoziemskich na wysokości 780 km. Logo przedstawia układ Wielkiego Wozu, najjaśniejszy gwiazdozbiór Wielkiej Niedźwiedzicy. System umożliwiał komunikację głosową i przesyłanie danych na obszarze całego świata za pomocą przenośnych telefonów.
Iridium zaczął działać w listopadzie 1998 r., ale już rok później musiał ogłosić bankructwo. Przedsięwzięcie okazało się zbyt kosztowne, a urządzenia pomimo znacznych ulepszeń nadal niezbyt wygodne. Od 2001 r. firma Iridium Satellite LLC należąca do rządu USA wznowiła działalność satelitów. W Polsce dystrybucją i wynajmowaniem zajmują się firmy TS2 Technologie Satelitarne, MARSAT, NAVSIM Polska.
Model Iridium 9555 ma już rozmiary i wagę zwykłego aparatu komórkowego.
Obecnie system jest połączony z sieciami naziemnymi poprzez 250 stacji naziemnych i dwóch stacji kontroli. W ramach unowocześnienia, planuje się stworzyć jeszcze 15 stacji, każda z dwoma antenami komunikacyjnymi na paśmie 20-30 GHz. Pierwsza ma utrzymywać kontakt z bieżącym satelitom, druga z nadchodzącym.