Telefonia komórkowa

Koszty posiadania telefonu

W dzisiejszych czasach koszty posiadania telefonu czy to stacjonarnego czy też komórkowego nie są już tak wysokie jak jeszcze kilka czy kilkanaście lat temu. Obecnie na takie usługi jest bardzo duży popyt, dlatego też ceny stają się coraz bardziej konkurencyjne. Wynika to również z faktu, iż cztery całkiem duże sieci komórkowe rywalizują ze sobą o klientów, starając się przedstawić im jak najbardziej dogodne warunki. W ruch idą nie tylko najnowsze i najbardziej wypasione marki telefonów, ale również darmowe minuty czy też dodatkowe atrakcje takie jak bezpłatny Internet w komórce. Ludzie wbrew pozorom są bardzo podatni na różnorodne promocje i korzystają z usług tego, kto będzie w stanie przedstawić im najtańsze, ale jednocześnie najbardziej atrakcyjne rozwiązanie. Warto wiedzieć, iż w dzisiejszych czasach abonament można nabyć już nawet za piętnaście czy dwadzieścia złotych, wprawdzie nie będziemy dysponować w jego ramach zbyt wieloma darmowymi minutami, niemniej jednak to zawsze jakiś początek. Jeśli podpiszemy umowę tylko na półtora roku to bardzo szybko będziemy mogli zmienić warunki abonenckie. Decydując się na przedłużenie umowy bez brania nowego telefony możemy liczyć na to, że w określonej ofercie cenowej zaproponowana nam zostanie większa liczba darmowych minut. Jednocześnie będziemy mogli również wyrzec się darmowych minut, w ich miejsce zostanie nam zaoferowany nowiutki telefon w atrakcyjnej cenie. Jest to dobre rozwiązanie, jeśli sprzęt, który posiadamy nie jest już najnowszy. I nie chodzi tu wcale o przestarzały wyświetlacz, ale o fakt, iż starszy model może po prostu nie wytrzymać kolejnego roku czy dwóch, a wówczas będziemy mieli dość spory problem, bowiem nowy telefon bez jakichkolwiek promocji jest niezwykle drogi. Podpisując umowę powinniśmy zdawać sobie również sprawę z tego, iż im droższy abonament wybierzemy, tym będziemy mieli więcej minut, ale również po przekroczeniu limitu owych minut za kolejne minuty rozmowy przyjdzie nam zapłacić o wiele taniej niż wówczas, gdy mamy niższy abonament.

Telefony stacjonarne

Korzystanie z telefonów stacjonarnych jest w dzisiejszych czasach o wiele mniej popularne niż jeszcze dekadę temu, a wszystko ze względu na to, że większość osób posiada już telefony komórkowe. Warto jednak wspomnieć, iż czołowe sieci, oferujące usługi telefoniczne związane z telefonią komórkową, zaczęły w ostatnich miesiącach poszerzać swoją ofertę również o telefonu stacjonarne. Jest to rozwiązanie dobre szczególnie dla osób starszych, które miały okazję nauczyć się korzystać z takiego telefonu, ale nie mają już wystarczająco dobrego wzroku i wystarczająco dużo chęci do korzystania z komórek. Trzeba przy tym pamiętać, iż dodatkową trudnością może być fakt, iż telefony komórkowe są w dzisiejszych czasach bardzo małe i mają wiele funkcji, nad którymi starszy człowiek może zwyczajnie nie panować. Należy wspomnieć również o tym, że nowoczesne telefonu zdają się coraz mniej służyć do dzwonienia, a coraz bardziej do różnego rodzaju gier i zabaw. Jeśli chodzi o telefony stacjonarne to ich niewątpliwą zaletą jest również fakt, iż zwykle były w naszych domach od lat, a zatem wszyscy nasi krewni i znajomi mają gdzieś w notesie zapisany do nas numer. Kiedy zrezygnujemy z takiej oferty możemy mieć problem z komunikacją, a powiadomienie wszystkich o zmianie numeru może być trochę uciążliwe. Mimo tego wiele osób rezygnuje z usług telefonu stacjonarnego, bo stwierdza że płacenie dodatkowego abonamentu nie jest najbardziej ekonomicznym rozwiązaniem. Wprawdzie kilka lat temu telekomunikacja polska wprowadziła system darmowych minut, niemniej jednak i tak płacenie abonamentu jest stosunkowo mało korzystne, kiedy przez większość czasu korzysta się z komórki. Warto wspomnieć także o tym, że wiele osób nie lubi korzystania z telefonu stacjonarnego także z tego względu, iż starsze modele nie mają możliwość prezentacji numeru, a co za tym idzie, zanim nie podniesiemy słuchawki nie będziemy mieli pojęcia, kto do nas dzwoni. Z tego też względu dość trudne jest unikanie niechcianych rozmów, co dla wielu osób jest bardzo uciążliwe.

O telefonii

Obecnie o telefonii można już powiedzieć niemal wszystko, bowiem na przestrzeni ostatnich lat rozwinęła się tak bardzo, iż praktycznie każdy, przeciętny obywatel ma z nią do czynienia. Codziennie jesteśmy zalewani przez dziesiątki różnorodnych reklam, które nawołują nad do wykupienia konkretnych usług, nowe telefonu wołają do nas z każdej sklepowej wystawy. Pamiętajmy jednak, że przy podpisywaniu umów z sieciami komórkowymi powinniśmy zachować rozsądek. Po pierwsze warto jest zawierać takie zobowiązania na jak najkrótszy okres czasu, zważywszy na to, że rozwój telefonii jest tak szybki, iż oferty zmieniają się niemalże z miesiąca na miesiąc. Korzystne może okazać się również wykupywanie abonamentu w okresie przedświątecznym, bowiem wówczas jest najwięcej promocji. Nierzadko można liczyć także na dodatkowe bonusy w postaci różnorodnych upominków. Pamiętam, iż jednego roku jedna z najbardziej popularnych sieci w Polsce rozdawała swoim klientom małe choinki. Może nie był to zbyt drogi, ale na pewno bardzo miły gest, który z pewnością ucieszył niejednego klienta. Dodatkowe prezenty, choć czasem wydają się być zupełnie oderwane od pełnionych przez telefonię usług na pewno wywołują uśmiech i zadowolenie na twarzy nabywcy. Niemniej jednak poszukując najlepszego rozwiązania warto kierować się przede wszystkim ofertą abonencką i nie dać mydlić sobie oczu żadnymi zabawkami ani prezencikami. Dobrym rozwiązaniem może okazać się wybór telefonu na kartę, chociaż tak naprawdę jest to opcja, która staje się opłacalna dopiero po kilku latach użytkowania, kiedy to ceny rozmów i wysyłania wiadomości znacząco spadają. Na początku bowiem za każdą wykonaną rozmowę i każdą wysłaną wiadomość będziemy musieli płacić całkiem spore sumy. Niemniej jednak dobrym pomysłem może okazać się wykupienie różnego rodzaju pakietów, które sprawiają, iż koszty stają się o wiele niższe. Rozmawiając z konsultantami warto także pamiętać, iż to im zależy na zwerbowaniu nas, a nie odwrotnie, dlatego też warto próbować negocjacji, a nóż uda nam się osiągnąć niezły rabat.

Telefonia komórkowa II

Telefonia komórkowa II

Telefonia komórkowa trzeciej generacji jest siecią cyfrową, bazującą na rozwiniętych standardach i technologii z rodziny standardów IMT-2000.

Dzięki powiększonej pojemności umożliwia wprowadzenie dodatkowych usług wykorzystujących transmisję wideo i pakietową. Komutacja pakietów to sposób transmisji polegający na dzieleniu strumienia danych na kawałki (pakiety), a następnie wysyłaniu ich za pomocą łączy komunikacyjnych. Dzięki tej technologii pakiety są odporne na uszkodzenia sieci a ta ma większą przepustowość, z drugiej strony pakiety mogą docierać w przypadkowej kolejności (komutację pakietów wykorzystuje także WiFi).

System 3G umożliwia nieograniczony dostęp radiowy do globalnej infrastruktury telekomunikacyjnej za pośrednictwem urządzeń naziemnych. Integruje wszystkie systemy z tego zakresu (teleinformatyczne, radiowe i telewizyjne).

W odróżnieniu od poprzedniej generacji GSM, gdzie dominowała usługa głosowa, zakłada się świadczenia różnych usług jak transmisja dźwięku, wideo i transmisji danych (pakietowa). Przejście do 3G wiąże się z modernizacją wszystkich elementów sieci, co wymaga dużych nakładów pieniężnych. Także ceny dla operatorów są wysokie. Spowodowało to opóźnienie we wprowadzaniu telefonii komórkowej trzeciej generacji.

Telefonia 3G bazuje na standardzie UMTS czyli Uniwersalnym Systemie Telekomunikacji Ruchomej. Dzięki wykorzystaniu technologii HSDPA i HSUPA uzyskano transfer z szybkością 21,6 Mb/s podczas odbierania i 5,76 Mb/s podczas wysyłania danych.

UMTS jest następcą GSM, podczas jego projektowania pozostawiono bez większych zmian główną sieć (strukturę architektoniczną) wprowadzając za to zasadnicze zmiany w sieci radiowej. Powstał nowy interfejs radiowy pozwalający na lepsze wykorzystanie zasobów radiowych i przepływu danych. Najpopularniejszą technologią używaną dla dostępu do sieci radiowej jest WCDMA, dlatego często używa się tej nazwy zamiennie z UMTS.

Za telefonię czwartej generacji Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny uznał technologie LTE i WiMAX, a także inne znacząco podnoszące wydajność połączeń. Wspólną cechą 4G jest przesyłanie głosu i danych za pomocą komutacji pakietów opartej na protokole IP (Internet Protocol), uproszczona budowa sieci, ulepszony przepływ danych w sieci radiowej.

Telefonia komórkowa I

Telefonia komórkowa I

Na pojęcie telefonii komórkowej składa się infrastruktura pozwalająca na połączenia oraz wszystkie procesy związane z jej budową i eksploatacją. Umożliwia abonentom bezprzewodowe połączenie na obszarze złożonym z komórek czyli obszarów pozostających w zasięgu poszczególnych anten stacji bazowej.

Obecnie najpopularniejszym systemem jest GSM (Global System for Mobile Communications). Powstał dzięki europejskiej inicjatywie stworzenia ujednoliconego standardu telefonii komórkowej, działającej na paśmie 900 MHz. Z czasem dzięki różnym wersjom systemu, dostosowanym do zakresów częstotliwości dostępnych w różnych częściach świata, stał się standardem globalnym.

Obecnie jest najpopularniejszym systemem telefonii komórkowej na świecie obsługując około 80% wszystkich połączeń. Infrastruktura sieciowa została rozbudowana tak, aby realizować rosnącą liczbę operacji i przesyłanych danych. Operatorzy wprowadzają w szkieletową architekturę sieci, połączenia warstwowe, bardziej elastyczne oraz warstwę transportu wewnątrz sieci opartą na technologii IP, co sprawia że sieć stale ewoluuje.

Nowe specyfikacje uwzględniają współpracę pomiędzy GSM a standardem czwartej generacji LTE (Long Term Evolution), znaczne polepszenie wydajności technologii EDGE ma w przyszłości umożliwić transfer z szybkością około 1 Mb/s.

Pierwsze systemy telekomunikacyjne na bazie których budowano telefonię komórkową, wykorzystywały transmisje analogową w sieci radiowej. Najpopularniejszym standardem był NMT (Nordic Mobile Telephone), pierwszą tego typu sieć uruchomiono w 1981 r. w Europie.

Wraz ze wzrostem liczby użytkowników sieć radiowa stawała się przeciążona, a problemu tego nie można było rozwiązać na drodze analogowej. Nowe standardy sieci, zaliczane do drugiej generacji zaczęły wykorzystywać transmisję cyfrową co zwiększyło pojemność sieci. Do telefonii komórkowej drugiej generacji należał GSM oraz amerykański cdmaOne.

W tym czasie telefonią komórkową zainteresował się Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny, jedna z organizacji wyspecjalizowanych ONZ, której zadaniem jest standaryzacja i zarządzanie pasmami radiowymi. Na początku lat 90-tych XX w. Związek rozpoczął pracę nad wspólną platformą IMT-2000, na której miały być oparte systemy trzeciej generacji.

Telefonia komórkowa w Polsce

Telefonia komórkowa w Polsce

Centertel był pierwszą telefonią komórkową na polskim rynku, rozpoczął prace 18 czerwca 1992 r. na analogowym systemie NMT. Telefony był niesamowicie drogie i ciężkie, jakość połączeń słaba a sieć wiecznie przeciążona. Rachunki wystawiano tak za rozmowy przychodzące jak i wychodzące, w kolejnych latach starano się wprowadzić SMS-y ale nie dało się stworzyć standardu wspólnego z innymi sieciami (wiadomości dochodziły lub nie).

Model Nokia Cityman 450 wyprodukowany w 1987 r. ważył 760 gramów, kosztował mniej więcej tyle co maluch, baterie trzymały 50 min, ładowanie trwało 4 godziny. W użyciu była także Motorola 2000 i Talkman 900 – pierwszy przenośny telefon Nokii.

Dopiero w 1996 r. w Polsce pojawiła się Era  GSM (Polska Telefonia Komórkowa)  i Plus GSM (Polkomtel). Konkurencja na rynku sprawiła że obniżono ceny usług, wprowadzono system przedpłat, w którym nie trzeba było wykupywać abonamentu a jedynie czasem zasilać konto kupując w kiosku kartę.

Obecnie możemy kupić telefony od czterech operatorów, są nimi: Polska Telefonia Komórkowa Centertel (Orange, Orange Go), Polkomtel SA (PLUS GSM, Simplus Team, Sami Swoi), Polska Telefonia Cyfrowa (Rea, Era TAK TAK, Era BIZNES, Heyah) oraz Play. Dodatkowo pojawiają się operatorzy wirtualni, korzystający z wybudowanej już sieci.

Ponad 95% firm i instytucji aktywnie korzysta z telefonii komórkowej. Poza połączeniami głosowymi wykorzystują mobilny dostęp do Internetu, bramek GSM, rozwiązań telemetrycznych w urządzeniach pomiarowych, systemach alarmowych, przenośnych terminalach płatniczych i systemach monitorowania pojazdów.

Jak wynika z badań 27% Polaków posiada tylko telefon komórkowy, rezygnując ze stacjonarnego. Najchętniej używaną formą komunikacji jest SMS, dwukrotnie częściej niż w innych krajach europejskich wysyłamy wiadomości tekstowe. Według danych podawanych przez Urząd Komunikacji Elektronicznej 96% populacji posiada telefon komórkowy, około 11% Polaków ma więcej niż jeden telefon (niektórzy trzy i więcej) w tym jeden prywatny a drugi służbowy. Liczba użytkowników wzrosła prawie trzykrotnie w ciągu ostatnich 10 lat, pod koniec 2006 r. na 100 mieszkańców kraju 96 było użytkownikami telefonii komórkowej.

Ceny usług spadły o kilkadziesiąt procent, średnie ceny usług objętych kartą można porównać do abonamentowych.

Telefonia satelitarna III

Telefonia satelitarna III

Globalstar, tak jak Iridium dostał od Federalnej Komisji Łączności USA koncesję na użytkowanie pasma częstotliwości na początku 1995 r. Od tego czasu negocjuje z innymi państwami możliwość używania tego pasma na ich terenie.

Pierwsze satelity wystrzelił w 1998 r., przedtem jednak odbyła się cała seria nieudanych startów. Największe straty finansowe i opóźnienia spowodował nieudany start rakiety Zenit 2, podczas którego utracono 12 satelitów. Budowę konstelacji zakończono 8 lutego 2000 r., składa się z 48 głównych i 4 zapasowych satelitów.

W 2007 r. firma odkryła, że degradacja wzmacniaczy anten pasma S postępuje z większą niż przewidywano szybkością. Obawiano się awarii wszystkich satelitów na orbicie do 2008 r. Analitycy spekulowali że powodem usterki może być promieniowanie jonizujące napotykane przez satelity podczas przechodzenia przez anomalię południowoatlantycką. Globstar wystrzelił 8 zapasowych, które mają przejąć obowiązki dotychczasowych.

Przedsiębiorstwo wykorzystuje dwa standardy telekomunikacyjne – Qualcom CDMA i GSM. Ponieważ nie wszystkie bramki dostępowe pracują w obu systemach, występują luki w działaniu systemu GSM, szczególnie w rejonie wschodniej Azji i Karaibów.

ACeS (Asia Cellulare Satelite) jest azjatyckim przedsiębiorstwem telefonii satelitarnej. Wykorzystuje sztucznego satelitę krążącego po orbicie geostacjonarnej (na wysokości 35 786 km nad równikiem), który pozwala na jednoczesną obsługę 11 000 rozmów. Jego wadą jest mniejszy od pozostałych systemów zasięg, obejmujący jedynie Azję.

Od 2006 r. ACeS współpracuje z Inmarsatem, dzięki temu posiada dostęp do większej ilości satelitów komunikacyjnych. Zmodyfikowana wersja telefonu ma umożliwiać dostęp do obu systemów.

W 2001 r. firma wprowadziła model R190 oparty na serii GH688, który przez długi czas był najmniejszym na rynku telefonem satelitarnym, można do niego dodać aparat do śledzenia towarów oraz urządzenia do komercyjnej radiofonii.

Przedsiębiorstwo Orbcomm  z siedzibą w Dulles w Wirginii, dysponuje siecią do przesyłu satelitarnego, obejmujące zasięgiem cała ziemię. Dane przesyłane są w formie tekstowej i służą głównie śledzenie kontenerów, położenia maszyn i przesyłania pomiarów zbieranych automatycznie. Do przesyłania używa pasma VHF 137 MHz i 150 MHz, system opiera się na 30 małych (45 kg wagi) satelitów okrążających Ziemię na wysokości 800 km.

Telefonia satelitarna II

Telefonia satelitarna II

Ważnym momentem w rozwoju telefonii satelitarnej było wykorzystanie satelitów obiegających ziemię na znacznie niższych wysokościach. Jest to niska orbita okołoziemska (LEO) przebiegająca między powierzchnią Ziemi a Pasami Van Allena, to znaczy na wysokości od 200 do 2000 km nad Ziemią i średnia orbita okołoziemska (MEO) pomiędzy 3000 a 30 000 km (ponad nią znajduje się orbita geostacjonarna).

Zmniejszenie wysokości pozwoliło na równoczesne obniżenie mocy urządzeń nadawczych i odbiorczych (zmniejszyły się telefony satelitarne).

Telefony posiadają własne międzynarodowe numery kierunkowe lub ich numery są zintegrowane z narodowymi numerami telefonicznymi jak Globalstar.

Telefonia Thuraya jest regionalnym operatorem obejmująca swoim zasięgiem większą część Europy, Bliski Wschód, Afrykę Północną, Środkową i Wschodnią, Azję i Australię. Siedziba znajduje się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Największym udziałowcem jest firma Etisalat, w Polsce dystrybucja odbywa się za pośrednictwem MARSAT i Ts2 Technologii Satelitarnych.

Posiada komunikację głosową, funkcję wysyłania faksów i dostępu do internetu w dowolnym miejscu w zasięgu sieci (na pustyni, morzu, wysoko w górach), transmisję danych GMPRS, usługę call back (oddzwanianie), oczekiwanie, nieodebrane połączenia, pocztę głosową, WAP, szybki przesył danych poprzez terminal mniejszy od laptopa, sprawdzanie pozycji GPS dla wszystkich mikrotelefonów i wiele innych.

Globalstar to 40 satelitów łącznościowych należących do Thermo Capital Partners i Globalstar LP. Krążą po niskich orbitach okołoziemskich tworząc system przekazu rozmów telefonicznych i wąskopasmowej transmisji danych. Działa podobnie do Irydium, z tym że obejmuje obszar kuli ziemskiej w zakresie 70˚ szerokości geograficznej, z wyjątkiem północnej Grenlandii, wysp północnej Kanady i Spitsbergenu (które obejmuje Iridium).

Satelity przekazują nawiązane rozmowy i dane, z ogólnodostępną siecią telefoniczną łączą się za pomocą bramek dostępowych. Użytkownicy posiadają przypisany numer telefoniczny w systemie numeracji Ameryki Północnej lub kraju, w którym znajduje się bramka dostępu. Ponieważ satelity nie przekazują sygnałów pomiędzy sobą, dlatego aby się połączyć, musi znajdować się w zasięgu bramek dostępu obu stron połączenia

Telefonia satelitarna I

Telefonia satelitarna I

Do przesyłania danych w obu kierunkach wykorzystywane są sztuczne satelity naszej planety. Łączność pomiędzy telefonem a satelitą przebiega drogą radiową, dlatego połączenie może być nawiązane na terenie nie obsługiwanym przez zasięg sieci komórkowej. Satelita przekazuje dane do stacji naziemnych skąd są wysyłane do sieci telefonicznych.

W ten sposób używano satelitów już pod koniec lat 70-tych XX w. Urządzenia do prowadzenia rozmów były duże i nieporęczne, aby je transportować potrzebny był samochód, dopiero w 1982 r. Inmarsat (International Maritime Satellite) zbudowała i udostępniła system przenośnych urządzeń nadawczo-odbiorczych (wówczas stosowanych głównie w komunikacji morskiej).

W latach 80-tych XX w. telefonii satelitarnej używano na terenie Kanady, była bardzo pomocna na ogromnych, prawie bezludnych obszarach. Dodatkową zaletą systemu jest, że nie potrzebuje rozbudowanej infrastruktury naziemnej. Równocześnie, analogiczny system zaczęto wykorzystywać w USA, używając w tym celu satelitów okołoziemskich na orbicie geostacjonarnej.

Kolejnym krokiem była rozwijany przez międzynarodową firmę telekomunikacyjną Motorola, system komunikacyjny Iridium. Jest to system 66 sztucznych satelitów telekomunikacyjnych, rozmieszczonych na 6 orbitach okołoziemskich na wysokości 780 km. Logo przedstawia układ Wielkiego Wozu, najjaśniejszy gwiazdozbiór Wielkiej Niedźwiedzicy. System umożliwiał komunikację głosową i przesyłanie danych na obszarze całego świata za pomocą przenośnych telefonów.

Iridium zaczął działać w listopadzie 1998 r., ale już rok później musiał ogłosić bankructwo. Przedsięwzięcie okazało się zbyt kosztowne, a urządzenia pomimo znacznych ulepszeń nadal niezbyt wygodne. Od 2001 r. firma Iridium Satellite LLC należąca do rządu USA wznowiła działalność satelitów. W Polsce dystrybucją i wynajmowaniem zajmują się firmy TS2 Technologie Satelitarne, MARSAT, NAVSIM Polska.

Model Iridium 9555 ma już rozmiary i wagę zwykłego aparatu komórkowego.

Obecnie system jest połączony z sieciami naziemnymi poprzez 250 stacji naziemnych i dwóch stacji kontroli. W ramach unowocześnienia, planuje się stworzyć jeszcze 15 stacji, każda z dwoma antenami komunikacyjnymi na paśmie 20-30 GHz. Pierwsza ma utrzymywać kontakt z bieżącym satelitom, druga z nadchodzącym.

Telefonia, rozwiązania technologiczne II

Telefonia, rozwiązania technologiczne II

Sieć cyfrowa z integracją usług w skrócie ISDN (Integrated Services Digital Network) to technologia sieci telefonicznych.

Wykorzystuje publiczną sieć telefoniczną (PSTN) do bezpośredniego udostępniania usług cyfrowych bez podłączania urządzeń analogowych. Normy dla sieci cyfrowej zostały ustalone przez Sektor Normalizacji Telekomunikacji (ITU-T) i wprowadzone do Polskich Norm jako grupa ICS 33.080.

Wyróżnia się dostęp podstawowy i pierwotny, w Polsce w ramach dostępu pierwotnego stosuje się 30 kanałów danych o przepustowości 64 kb/s, w tym jeden kanał sygnalizacyjny i kanały służące do synchronizacji strumienia E1. Kanały danych używane są do rozmów i przesyłania danych, kanał sygnalizacyjny do zestawienia i zarządzania połączeniami. Po zestawieniu połączenia powstaje dwukierunkowy kanał transmisji danych między użytkownikami, zamykany po zakończeniu połączenia.

Zestawień jest tyle ile kanałów danych, na różnych można otwierać połączenia do tego samego połączenia lub różnych punktów docelowych.

Przez kanały danych można łączyć połączenia głosowe kodowane cyfrowo, dalej mogą zostać wysłane między siecią telefoniczną i końcowym użytkownikiem.

Do usług dodatkowych należy MSN (Multiple Subscriber) czyli Wielokrotny Numer Abonenta. W przypadku, kiedy do zakończenia sieciowego podłączonych jest kilka urządzeń np. telefon, faks, modem itp., każdy może dostać własny numer dostępny bezpośrednio z sieci publicznej. Dwa urządzenia mogą posiadać ten sam numer.

CLIP – prezentacja numeru abonenta wywołującego, pozwala na zakazanie podawania numeru katalogowego stronie, z którą nawiązywane jest połączenie. Z kolei CLIR to metoda blokowania numeru abonenta wywołującego. Usługa może być aktywna dla wszystkich nawiązywanych połączeń, lub wybranych przez abonenta.

Omijanie blokady prezentacji numeru abonenta wywołującego oferuje usługa CLIRO, która umożliwia zdobycie informacji o numerze wywołującym, jeżeli ma on aktywną usługę CLIR.

AOC pozwala na kontrolowanie kosztu połączenia, w czasie jego trwania, jest realizowana przez aparaty telefoniczne lub modemy. DDI pozwala na bezpośrednie wybieranie numeru abonenta, korzystającego z usług MSN dla sieci publicznej.