Telefonia komórkowa

Telefon dla dziecka

Jedni rodzice stanowczo uważają, że małym dzieciom nie powinno dawać się telefonów komórkowych, inni z kolei uparcie twierdzą, że jest to doskonały sposób na bycie w kontakcie ze swoją pociechą. W świecie, w którym większość rodziców pracuje, a już pierwszoklasiści muszą chadzać do szkoły z kluczem na szyi takie rozwiązanie może nie być wcale tak nierozsądne jak się wielu osobom wydaje. Ważne jest jednak to, by wybrać dla malucha właściwą ofertę oraz telefon, który nie będzie zbyt skomplikowany w obsłudze. Jeśli chcemy kupić dziecku telefon powinniśmy wybrać się do salonu sieci, z której sami korzystamy. Może okazać się, iż uda nam się zdobyć dla dziecka numer, który powiążemy ze swoim i dzięki temu nasz maluch będzie mógł zawsze do nas zadzwonić. Nie będzie w tym przeszkadzał nawet fakt, że jego konto jest zupełnie puste, co dla wielu rodziców jest bardzo ważne. Dzieci mają bowiem tendencję do wydawania doładowany telefon na kolorowe tapety, wiadomości specjalne czy różne dziwne usługi. Tylko nieliczne maluchy są na tyle rozsądne, że powstrzymają się od korzystania z takich opcji, z tego też względu abonament stanowczo nie wchodzi tutaj w grę. Jeśli chodzi z kolei o nastolatki, to dla większości z nich posiadanie telefonu komórkowego jest niemalże kwestią życia i śmierci, a zważywszy na to, że w dzisiejszych czasach praktycznie wszystkie dzieci mają telefony, nie ma sensu stawiać oporu. Powinniśmy jednak jasno ustalić, jaką kwotę będziemy w stanie przeznaczać na telefon każdego miesiąca, tak aby dziecko znało reguły. Jeśli zakupimy nastolatkowi abonament możemy mieć znaczne trudności z kontrolowaniem jego wydatków, jeśli z kolei zdecydujemy się na kartę, będzie to zadanie o wiele łatwiejsze. Z tego względu większość rodziców nie waha się zbyt długo i decyduje się na pewniejsze rozwiązanie, jakim jest właśnie telefon na kartę. Jeśli chodzi z kolei o sam aparat to dobrym pomysłem może okazać się pozostawienie dziecku wolnej ręki, w końcu to ono będzie korzystało z tego sprzętu.

Telefonia komórkowa II

Telefonia komórkowa II

Telefonia komórkowa trzeciej generacji jest siecią cyfrową, bazującą na rozwiniętych standardach i technologii z rodziny standardów IMT-2000.

Dzięki powiększonej pojemności umożliwia wprowadzenie dodatkowych usług wykorzystujących transmisję wideo i pakietową. Komutacja pakietów to sposób transmisji polegający na dzieleniu strumienia danych na kawałki (pakiety), a następnie wysyłaniu ich za pomocą łączy komunikacyjnych. Dzięki tej technologii pakiety są odporne na uszkodzenia sieci a ta ma większą przepustowość, z drugiej strony pakiety mogą docierać w przypadkowej kolejności (komutację pakietów wykorzystuje także WiFi).

System 3G umożliwia nieograniczony dostęp radiowy do globalnej infrastruktury telekomunikacyjnej za pośrednictwem urządzeń naziemnych. Integruje wszystkie systemy z tego zakresu (teleinformatyczne, radiowe i telewizyjne).

W odróżnieniu od poprzedniej generacji GSM, gdzie dominowała usługa głosowa, zakłada się świadczenia różnych usług jak transmisja dźwięku, wideo i transmisji danych (pakietowa). Przejście do 3G wiąże się z modernizacją wszystkich elementów sieci, co wymaga dużych nakładów pieniężnych. Także ceny dla operatorów są wysokie. Spowodowało to opóźnienie we wprowadzaniu telefonii komórkowej trzeciej generacji.

Telefonia 3G bazuje na standardzie UMTS czyli Uniwersalnym Systemie Telekomunikacji Ruchomej. Dzięki wykorzystaniu technologii HSDPA i HSUPA uzyskano transfer z szybkością 21,6 Mb/s podczas odbierania i 5,76 Mb/s podczas wysyłania danych.

UMTS jest następcą GSM, podczas jego projektowania pozostawiono bez większych zmian główną sieć (strukturę architektoniczną) wprowadzając za to zasadnicze zmiany w sieci radiowej. Powstał nowy interfejs radiowy pozwalający na lepsze wykorzystanie zasobów radiowych i przepływu danych. Najpopularniejszą technologią używaną dla dostępu do sieci radiowej jest WCDMA, dlatego często używa się tej nazwy zamiennie z UMTS.

Za telefonię czwartej generacji Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny uznał technologie LTE i WiMAX, a także inne znacząco podnoszące wydajność połączeń. Wspólną cechą 4G jest przesyłanie głosu i danych za pomocą komutacji pakietów opartej na protokole IP (Internet Protocol), uproszczona budowa sieci, ulepszony przepływ danych w sieci radiowej.

Telefonia komórkowa I

Telefonia komórkowa I

Na pojęcie telefonii komórkowej składa się infrastruktura pozwalająca na połączenia oraz wszystkie procesy związane z jej budową i eksploatacją. Umożliwia abonentom bezprzewodowe połączenie na obszarze złożonym z komórek czyli obszarów pozostających w zasięgu poszczególnych anten stacji bazowej.

Obecnie najpopularniejszym systemem jest GSM (Global System for Mobile Communications). Powstał dzięki europejskiej inicjatywie stworzenia ujednoliconego standardu telefonii komórkowej, działającej na paśmie 900 MHz. Z czasem dzięki różnym wersjom systemu, dostosowanym do zakresów częstotliwości dostępnych w różnych częściach świata, stał się standardem globalnym.

Obecnie jest najpopularniejszym systemem telefonii komórkowej na świecie obsługując około 80% wszystkich połączeń. Infrastruktura sieciowa została rozbudowana tak, aby realizować rosnącą liczbę operacji i przesyłanych danych. Operatorzy wprowadzają w szkieletową architekturę sieci, połączenia warstwowe, bardziej elastyczne oraz warstwę transportu wewnątrz sieci opartą na technologii IP, co sprawia że sieć stale ewoluuje.

Nowe specyfikacje uwzględniają współpracę pomiędzy GSM a standardem czwartej generacji LTE (Long Term Evolution), znaczne polepszenie wydajności technologii EDGE ma w przyszłości umożliwić transfer z szybkością około 1 Mb/s.

Pierwsze systemy telekomunikacyjne na bazie których budowano telefonię komórkową, wykorzystywały transmisje analogową w sieci radiowej. Najpopularniejszym standardem był NMT (Nordic Mobile Telephone), pierwszą tego typu sieć uruchomiono w 1981 r. w Europie.

Wraz ze wzrostem liczby użytkowników sieć radiowa stawała się przeciążona, a problemu tego nie można było rozwiązać na drodze analogowej. Nowe standardy sieci, zaliczane do drugiej generacji zaczęły wykorzystywać transmisję cyfrową co zwiększyło pojemność sieci. Do telefonii komórkowej drugiej generacji należał GSM oraz amerykański cdmaOne.

W tym czasie telefonią komórkową zainteresował się Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny, jedna z organizacji wyspecjalizowanych ONZ, której zadaniem jest standaryzacja i zarządzanie pasmami radiowymi. Na początku lat 90-tych XX w. Związek rozpoczął pracę nad wspólną platformą IMT-2000, na której miały być oparte systemy trzeciej generacji.

Telefonia komórkowa w Polsce

Telefonia komórkowa w Polsce

Centertel był pierwszą telefonią komórkową na polskim rynku, rozpoczął prace 18 czerwca 1992 r. na analogowym systemie NMT. Telefony był niesamowicie drogie i ciężkie, jakość połączeń słaba a sieć wiecznie przeciążona. Rachunki wystawiano tak za rozmowy przychodzące jak i wychodzące, w kolejnych latach starano się wprowadzić SMS-y ale nie dało się stworzyć standardu wspólnego z innymi sieciami (wiadomości dochodziły lub nie).

Model Nokia Cityman 450 wyprodukowany w 1987 r. ważył 760 gramów, kosztował mniej więcej tyle co maluch, baterie trzymały 50 min, ładowanie trwało 4 godziny. W użyciu była także Motorola 2000 i Talkman 900 – pierwszy przenośny telefon Nokii.

Dopiero w 1996 r. w Polsce pojawiła się Era  GSM (Polska Telefonia Komórkowa)  i Plus GSM (Polkomtel). Konkurencja na rynku sprawiła że obniżono ceny usług, wprowadzono system przedpłat, w którym nie trzeba było wykupywać abonamentu a jedynie czasem zasilać konto kupując w kiosku kartę.

Obecnie możemy kupić telefony od czterech operatorów, są nimi: Polska Telefonia Komórkowa Centertel (Orange, Orange Go), Polkomtel SA (PLUS GSM, Simplus Team, Sami Swoi), Polska Telefonia Cyfrowa (Rea, Era TAK TAK, Era BIZNES, Heyah) oraz Play. Dodatkowo pojawiają się operatorzy wirtualni, korzystający z wybudowanej już sieci.

Ponad 95% firm i instytucji aktywnie korzysta z telefonii komórkowej. Poza połączeniami głosowymi wykorzystują mobilny dostęp do Internetu, bramek GSM, rozwiązań telemetrycznych w urządzeniach pomiarowych, systemach alarmowych, przenośnych terminalach płatniczych i systemach monitorowania pojazdów.

Jak wynika z badań 27% Polaków posiada tylko telefon komórkowy, rezygnując ze stacjonarnego. Najchętniej używaną formą komunikacji jest SMS, dwukrotnie częściej niż w innych krajach europejskich wysyłamy wiadomości tekstowe. Według danych podawanych przez Urząd Komunikacji Elektronicznej 96% populacji posiada telefon komórkowy, około 11% Polaków ma więcej niż jeden telefon (niektórzy trzy i więcej) w tym jeden prywatny a drugi służbowy. Liczba użytkowników wzrosła prawie trzykrotnie w ciągu ostatnich 10 lat, pod koniec 2006 r. na 100 mieszkańców kraju 96 było użytkownikami telefonii komórkowej.

Ceny usług spadły o kilkadziesiąt procent, średnie ceny usług objętych kartą można porównać do abonamentowych.