Telefonia komórkowa I
Telefonia komórkowa I
Na pojęcie telefonii komórkowej składa się infrastruktura pozwalająca na połączenia oraz wszystkie procesy związane z jej budową i eksploatacją. Umożliwia abonentom bezprzewodowe połączenie na obszarze złożonym z komórek czyli obszarów pozostających w zasięgu poszczególnych anten stacji bazowej.
Obecnie najpopularniejszym systemem jest GSM (Global System for Mobile Communications). Powstał dzięki europejskiej inicjatywie stworzenia ujednoliconego standardu telefonii komórkowej, działającej na paśmie 900 MHz. Z czasem dzięki różnym wersjom systemu, dostosowanym do zakresów częstotliwości dostępnych w różnych częściach świata, stał się standardem globalnym.
Obecnie jest najpopularniejszym systemem telefonii komórkowej na świecie obsługując około 80% wszystkich połączeń. Infrastruktura sieciowa została rozbudowana tak, aby realizować rosnącą liczbę operacji i przesyłanych danych. Operatorzy wprowadzają w szkieletową architekturę sieci, połączenia warstwowe, bardziej elastyczne oraz warstwę transportu wewnątrz sieci opartą na technologii IP, co sprawia że sieć stale ewoluuje.
Nowe specyfikacje uwzględniają współpracę pomiędzy GSM a standardem czwartej generacji LTE (Long Term Evolution), znaczne polepszenie wydajności technologii EDGE ma w przyszłości umożliwić transfer z szybkością około 1 Mb/s.
Pierwsze systemy telekomunikacyjne na bazie których budowano telefonię komórkową, wykorzystywały transmisje analogową w sieci radiowej. Najpopularniejszym standardem był NMT (Nordic Mobile Telephone), pierwszą tego typu sieć uruchomiono w 1981 r. w Europie.
Wraz ze wzrostem liczby użytkowników sieć radiowa stawała się przeciążona, a problemu tego nie można było rozwiązać na drodze analogowej. Nowe standardy sieci, zaliczane do drugiej generacji zaczęły wykorzystywać transmisję cyfrową co zwiększyło pojemność sieci. Do telefonii komórkowej drugiej generacji należał GSM oraz amerykański cdmaOne.
W tym czasie telefonią komórkową zainteresował się Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny, jedna z organizacji wyspecjalizowanych ONZ, której zadaniem jest standaryzacja i zarządzanie pasmami radiowymi. Na początku lat 90-tych XX w. Związek rozpoczął pracę nad wspólną platformą IMT-2000, na której miały być oparte systemy trzeciej generacji.