Telefonia komórkowa

Blog o telefonii komórkowej

O telefonii

Dodano w kategorii: Bez kategorii, Stare telefony, Uszkodzone telefony, dnia 11 października 2011, Tagi: , , ,

Obecnie o telefonii można już powiedzieć niemal wszystko, bowiem na przestrzeni ostatnich lat rozwinęła się tak bardzo, iż praktycznie każdy, przeciętny obywatel ma z nią do czynienia. Codziennie jesteśmy zalewani przez dziesiątki różnorodnych reklam, które nawołują nad do wykupienia konkretnych usług, nowe telefonu wołają do nas z każdej sklepowej wystawy. Pamiętajmy jednak, że przy podpisywaniu umów z sieciami komórkowymi powinniśmy zachować rozsądek. Po pierwsze warto jest zawierać takie zobowiązania na jak najkrótszy okres czasu, zważywszy na to, że rozwój telefonii jest tak szybki, iż oferty zmieniają się niemalże z miesiąca na miesiąc. Korzystne może okazać się również wykupywanie abonamentu w okresie przedświątecznym, bowiem wówczas jest najwięcej promocji. Nierzadko można liczyć także na dodatkowe bonusy w postaci różnorodnych upominków. Pamiętam, iż jednego roku jedna z najbardziej popularnych sieci w Polsce rozdawała swoim klientom małe choinki. Może nie był to zbyt drogi, ale na pewno bardzo miły gest, który z pewnością ucieszył niejednego klienta. Dodatkowe prezenty, choć czasem wydają się być zupełnie oderwane od pełnionych przez telefonię usług na pewno wywołują uśmiech i zadowolenie na twarzy nabywcy. Niemniej jednak poszukując najlepszego rozwiązania warto kierować się przede wszystkim ofertą abonencką i nie dać mydlić sobie oczu żadnymi zabawkami ani prezencikami. Dobrym rozwiązaniem może okazać się wybór telefonu na kartę, chociaż tak naprawdę jest to opcja, która staje się opłacalna dopiero po kilku latach użytkowania, kiedy to ceny rozmów i wysyłania wiadomości znacząco spadają. Na początku bowiem za każdą wykonaną rozmowę i każdą wysłaną wiadomość będziemy musieli płacić całkiem spore sumy. Niemniej jednak dobrym pomysłem może okazać się wykupienie różnego rodzaju pakietów, które sprawiają, iż koszty stają się o wiele niższe. Rozmawiając z konsultantami warto także pamiętać, iż to im zależy na zwerbowaniu nas, a nie odwrotnie, dlatego też warto próbować negocjacji, a nóż uda nam się osiągnąć niezły rabat.

Telefonia komórkowa II

Dodano w kategorii: Bez kategorii, dnia 5 lutego 2011, Tagi: , , , , , , , ,

Telefonia komórkowa II

Telefonia komórkowa trzeciej generacji jest siecią cyfrową, bazującą na rozwiniętych standardach i technologii z rodziny standardów IMT-2000.

Dzięki powiększonej pojemności umożliwia wprowadzenie dodatkowych usług wykorzystujących transmisję wideo i pakietową. Komutacja pakietów to sposób transmisji polegający na dzieleniu strumienia danych na kawałki (pakiety), a następnie wysyłaniu ich za pomocą łączy komunikacyjnych. Dzięki tej technologii pakiety są odporne na uszkodzenia sieci a ta ma większą przepustowość, z drugiej strony pakiety mogą docierać w przypadkowej kolejności (komutację pakietów wykorzystuje także WiFi).

System 3G umożliwia nieograniczony dostęp radiowy do globalnej infrastruktury telekomunikacyjnej za pośrednictwem urządzeń naziemnych. Integruje wszystkie systemy z tego zakresu (teleinformatyczne, radiowe i telewizyjne).

W odróżnieniu od poprzedniej generacji GSM, gdzie dominowała usługa głosowa, zakłada się świadczenia różnych usług jak transmisja dźwięku, wideo i transmisji danych (pakietowa). Przejście do 3G wiąże się z modernizacją wszystkich elementów sieci, co wymaga dużych nakładów pieniężnych. Także ceny dla operatorów są wysokie. Spowodowało to opóźnienie we wprowadzaniu telefonii komórkowej trzeciej generacji.

Telefonia 3G bazuje na standardzie UMTS czyli Uniwersalnym Systemie Telekomunikacji Ruchomej. Dzięki wykorzystaniu technologii HSDPA i HSUPA uzyskano transfer z szybkością 21,6 Mb/s podczas odbierania i 5,76 Mb/s podczas wysyłania danych.

UMTS jest następcą GSM, podczas jego projektowania pozostawiono bez większych zmian główną sieć (strukturę architektoniczną) wprowadzając za to zasadnicze zmiany w sieci radiowej. Powstał nowy interfejs radiowy pozwalający na lepsze wykorzystanie zasobów radiowych i przepływu danych. Najpopularniejszą technologią używaną dla dostępu do sieci radiowej jest WCDMA, dlatego często używa się tej nazwy zamiennie z UMTS.

Za telefonię czwartej generacji Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny uznał technologie LTE i WiMAX, a także inne znacząco podnoszące wydajność połączeń. Wspólną cechą 4G jest przesyłanie głosu i danych za pomocą komutacji pakietów opartej na protokole IP (Internet Protocol), uproszczona budowa sieci, ulepszony przepływ danych w sieci radiowej.

Telefonia komórkowa I

Dodano w kategorii: Bez kategorii, dnia 2 lutego 2011, Tagi: , , , , , , , ,

Telefonia komórkowa I

Na pojęcie telefonii komórkowej składa się infrastruktura pozwalająca na połączenia oraz wszystkie procesy związane z jej budową i eksploatacją. Umożliwia abonentom bezprzewodowe połączenie na obszarze złożonym z komórek czyli obszarów pozostających w zasięgu poszczególnych anten stacji bazowej.

Obecnie najpopularniejszym systemem jest GSM (Global System for Mobile Communications). Powstał dzięki europejskiej inicjatywie stworzenia ujednoliconego standardu telefonii komórkowej, działającej na paśmie 900 MHz. Z czasem dzięki różnym wersjom systemu, dostosowanym do zakresów częstotliwości dostępnych w różnych częściach świata, stał się standardem globalnym.

Obecnie jest najpopularniejszym systemem telefonii komórkowej na świecie obsługując około 80% wszystkich połączeń. Infrastruktura sieciowa została rozbudowana tak, aby realizować rosnącą liczbę operacji i przesyłanych danych. Operatorzy wprowadzają w szkieletową architekturę sieci, połączenia warstwowe, bardziej elastyczne oraz warstwę transportu wewnątrz sieci opartą na technologii IP, co sprawia że sieć stale ewoluuje.

Nowe specyfikacje uwzględniają współpracę pomiędzy GSM a standardem czwartej generacji LTE (Long Term Evolution), znaczne polepszenie wydajności technologii EDGE ma w przyszłości umożliwić transfer z szybkością około 1 Mb/s.

Pierwsze systemy telekomunikacyjne na bazie których budowano telefonię komórkową, wykorzystywały transmisje analogową w sieci radiowej. Najpopularniejszym standardem był NMT (Nordic Mobile Telephone), pierwszą tego typu sieć uruchomiono w 1981 r. w Europie.

Wraz ze wzrostem liczby użytkowników sieć radiowa stawała się przeciążona, a problemu tego nie można było rozwiązać na drodze analogowej. Nowe standardy sieci, zaliczane do drugiej generacji zaczęły wykorzystywać transmisję cyfrową co zwiększyło pojemność sieci. Do telefonii komórkowej drugiej generacji należał GSM oraz amerykański cdmaOne.

W tym czasie telefonią komórkową zainteresował się Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny, jedna z organizacji wyspecjalizowanych ONZ, której zadaniem jest standaryzacja i zarządzanie pasmami radiowymi. Na początku lat 90-tych XX w. Związek rozpoczął pracę nad wspólną platformą IMT-2000, na której miały być oparte systemy trzeciej generacji.

Telefonia komórkowa w Polsce

Dodano w kategorii: Bez kategorii, dnia 28 stycznia 2011, Tagi: , , , , , , , ,

Telefonia komórkowa w Polsce

Centertel był pierwszą telefonią komórkową na polskim rynku, rozpoczął prace 18 czerwca 1992 r. na analogowym systemie NMT. Telefony był niesamowicie drogie i ciężkie, jakość połączeń słaba a sieć wiecznie przeciążona. Rachunki wystawiano tak za rozmowy przychodzące jak i wychodzące, w kolejnych latach starano się wprowadzić SMS-y ale nie dało się stworzyć standardu wspólnego z innymi sieciami (wiadomości dochodziły lub nie).

Model Nokia Cityman 450 wyprodukowany w 1987 r. ważył 760 gramów, kosztował mniej więcej tyle co maluch, baterie trzymały 50 min, ładowanie trwało 4 godziny. W użyciu była także Motorola 2000 i Talkman 900 – pierwszy przenośny telefon Nokii.

Dopiero w 1996 r. w Polsce pojawiła się Era  GSM (Polska Telefonia Komórkowa)  i Plus GSM (Polkomtel). Konkurencja na rynku sprawiła że obniżono ceny usług, wprowadzono system przedpłat, w którym nie trzeba było wykupywać abonamentu a jedynie czasem zasilać konto kupując w kiosku kartę.

Obecnie możemy kupić telefony od czterech operatorów, są nimi: Polska Telefonia Komórkowa Centertel (Orange, Orange Go), Polkomtel SA (PLUS GSM, Simplus Team, Sami Swoi), Polska Telefonia Cyfrowa (Rea, Era TAK TAK, Era BIZNES, Heyah) oraz Play. Dodatkowo pojawiają się operatorzy wirtualni, korzystający z wybudowanej już sieci.

Ponad 95% firm i instytucji aktywnie korzysta z telefonii komórkowej. Poza połączeniami głosowymi wykorzystują mobilny dostęp do Internetu, bramek GSM, rozwiązań telemetrycznych w urządzeniach pomiarowych, systemach alarmowych, przenośnych terminalach płatniczych i systemach monitorowania pojazdów.

Jak wynika z badań 27% Polaków posiada tylko telefon komórkowy, rezygnując ze stacjonarnego. Najchętniej używaną formą komunikacji jest SMS, dwukrotnie częściej niż w innych krajach europejskich wysyłamy wiadomości tekstowe. Według danych podawanych przez Urząd Komunikacji Elektronicznej 96% populacji posiada telefon komórkowy, około 11% Polaków ma więcej niż jeden telefon (niektórzy trzy i więcej) w tym jeden prywatny a drugi służbowy. Liczba użytkowników wzrosła prawie trzykrotnie w ciągu ostatnich 10 lat, pod koniec 2006 r. na 100 mieszkańców kraju 96 było użytkownikami telefonii komórkowej.

Ceny usług spadły o kilkadziesiąt procent, średnie ceny usług objętych kartą można porównać do abonamentowych.

Telefonia satelitarna III

Dodano w kategorii: Bez kategorii, dnia 25 stycznia 2011, Tagi: , , , , , , , , ,

Telefonia satelitarna III

Globalstar, tak jak Iridium dostał od Federalnej Komisji Łączności USA koncesję na użytkowanie pasma częstotliwości na początku 1995 r. Od tego czasu negocjuje z innymi państwami możliwość używania tego pasma na ich terenie.

Pierwsze satelity wystrzelił w 1998 r., przedtem jednak odbyła się cała seria nieudanych startów. Największe straty finansowe i opóźnienia spowodował nieudany start rakiety Zenit 2, podczas którego utracono 12 satelitów. Budowę konstelacji zakończono 8 lutego 2000 r., składa się z 48 głównych i 4 zapasowych satelitów.

W 2007 r. firma odkryła, że degradacja wzmacniaczy anten pasma S postępuje z większą niż przewidywano szybkością. Obawiano się awarii wszystkich satelitów na orbicie do 2008 r. Analitycy spekulowali że powodem usterki może być promieniowanie jonizujące napotykane przez satelity podczas przechodzenia przez anomalię południowoatlantycką. Globstar wystrzelił 8 zapasowych, które mają przejąć obowiązki dotychczasowych.

Przedsiębiorstwo wykorzystuje dwa standardy telekomunikacyjne – Qualcom CDMA i GSM. Ponieważ nie wszystkie bramki dostępowe pracują w obu systemach, występują luki w działaniu systemu GSM, szczególnie w rejonie wschodniej Azji i Karaibów.

ACeS (Asia Cellulare Satelite) jest azjatyckim przedsiębiorstwem telefonii satelitarnej. Wykorzystuje sztucznego satelitę krążącego po orbicie geostacjonarnej (na wysokości 35 786 km nad równikiem), który pozwala na jednoczesną obsługę 11 000 rozmów. Jego wadą jest mniejszy od pozostałych systemów zasięg, obejmujący jedynie Azję.

Od 2006 r. ACeS współpracuje z Inmarsatem, dzięki temu posiada dostęp do większej ilości satelitów komunikacyjnych. Zmodyfikowana wersja telefonu ma umożliwiać dostęp do obu systemów.

W 2001 r. firma wprowadziła model R190 oparty na serii GH688, który przez długi czas był najmniejszym na rynku telefonem satelitarnym, można do niego dodać aparat do śledzenia towarów oraz urządzenia do komercyjnej radiofonii.

Przedsiębiorstwo Orbcomm  z siedzibą w Dulles w Wirginii, dysponuje siecią do przesyłu satelitarnego, obejmujące zasięgiem cała ziemię. Dane przesyłane są w formie tekstowej i służą głównie śledzenie kontenerów, położenia maszyn i przesyłania pomiarów zbieranych automatycznie. Do przesyłania używa pasma VHF 137 MHz i 150 MHz, system opiera się na 30 małych (45 kg wagi) satelitów okrążających Ziemię na wysokości 800 km.

Telefonia satelitarna II

Dodano w kategorii: Bez kategorii, dnia 22 stycznia 2011, Tagi: , , , , , , , ,

Telefonia satelitarna II

Ważnym momentem w rozwoju telefonii satelitarnej było wykorzystanie satelitów obiegających ziemię na znacznie niższych wysokościach. Jest to niska orbita okołoziemska (LEO) przebiegająca między powierzchnią Ziemi a Pasami Van Allena, to znaczy na wysokości od 200 do 2000 km nad Ziemią i średnia orbita okołoziemska (MEO) pomiędzy 3000 a 30 000 km (ponad nią znajduje się orbita geostacjonarna).

Zmniejszenie wysokości pozwoliło na równoczesne obniżenie mocy urządzeń nadawczych i odbiorczych (zmniejszyły się telefony satelitarne).

Telefony posiadają własne międzynarodowe numery kierunkowe lub ich numery są zintegrowane z narodowymi numerami telefonicznymi jak Globalstar.

Telefonia Thuraya jest regionalnym operatorem obejmująca swoim zasięgiem większą część Europy, Bliski Wschód, Afrykę Północną, Środkową i Wschodnią, Azję i Australię. Siedziba znajduje się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Największym udziałowcem jest firma Etisalat, w Polsce dystrybucja odbywa się za pośrednictwem MARSAT i Ts2 Technologii Satelitarnych.

Posiada komunikację głosową, funkcję wysyłania faksów i dostępu do internetu w dowolnym miejscu w zasięgu sieci (na pustyni, morzu, wysoko w górach), transmisję danych GMPRS, usługę call back (oddzwanianie), oczekiwanie, nieodebrane połączenia, pocztę głosową, WAP, szybki przesył danych poprzez terminal mniejszy od laptopa, sprawdzanie pozycji GPS dla wszystkich mikrotelefonów i wiele innych.

Globalstar to 40 satelitów łącznościowych należących do Thermo Capital Partners i Globalstar LP. Krążą po niskich orbitach okołoziemskich tworząc system przekazu rozmów telefonicznych i wąskopasmowej transmisji danych. Działa podobnie do Irydium, z tym że obejmuje obszar kuli ziemskiej w zakresie 70˚ szerokości geograficznej, z wyjątkiem północnej Grenlandii, wysp północnej Kanady i Spitsbergenu (które obejmuje Iridium).

Satelity przekazują nawiązane rozmowy i dane, z ogólnodostępną siecią telefoniczną łączą się za pomocą bramek dostępowych. Użytkownicy posiadają przypisany numer telefoniczny w systemie numeracji Ameryki Północnej lub kraju, w którym znajduje się bramka dostępu. Ponieważ satelity nie przekazują sygnałów pomiędzy sobą, dlatego aby się połączyć, musi znajdować się w zasięgu bramek dostępu obu stron połączenia

Telefonia satelitarna I

Dodano w kategorii: Bez kategorii, dnia 18 stycznia 2011, Tagi: , , , , , , , ,

Telefonia satelitarna I

Do przesyłania danych w obu kierunkach wykorzystywane są sztuczne satelity naszej planety. Łączność pomiędzy telefonem a satelitą przebiega drogą radiową, dlatego połączenie może być nawiązane na terenie nie obsługiwanym przez zasięg sieci komórkowej. Satelita przekazuje dane do stacji naziemnych skąd są wysyłane do sieci telefonicznych.

W ten sposób używano satelitów już pod koniec lat 70-tych XX w. Urządzenia do prowadzenia rozmów były duże i nieporęczne, aby je transportować potrzebny był samochód, dopiero w 1982 r. Inmarsat (International Maritime Satellite) zbudowała i udostępniła system przenośnych urządzeń nadawczo-odbiorczych (wówczas stosowanych głównie w komunikacji morskiej).

W latach 80-tych XX w. telefonii satelitarnej używano na terenie Kanady, była bardzo pomocna na ogromnych, prawie bezludnych obszarach. Dodatkową zaletą systemu jest, że nie potrzebuje rozbudowanej infrastruktury naziemnej. Równocześnie, analogiczny system zaczęto wykorzystywać w USA, używając w tym celu satelitów okołoziemskich na orbicie geostacjonarnej.

Kolejnym krokiem była rozwijany przez międzynarodową firmę telekomunikacyjną Motorola, system komunikacyjny Iridium. Jest to system 66 sztucznych satelitów telekomunikacyjnych, rozmieszczonych na 6 orbitach okołoziemskich na wysokości 780 km. Logo przedstawia układ Wielkiego Wozu, najjaśniejszy gwiazdozbiór Wielkiej Niedźwiedzicy. System umożliwiał komunikację głosową i przesyłanie danych na obszarze całego świata za pomocą przenośnych telefonów.

Iridium zaczął działać w listopadzie 1998 r., ale już rok później musiał ogłosić bankructwo. Przedsięwzięcie okazało się zbyt kosztowne, a urządzenia pomimo znacznych ulepszeń nadal niezbyt wygodne. Od 2001 r. firma Iridium Satellite LLC należąca do rządu USA wznowiła działalność satelitów. W Polsce dystrybucją i wynajmowaniem zajmują się firmy TS2 Technologie Satelitarne, MARSAT, NAVSIM Polska.

Model Iridium 9555 ma już rozmiary i wagę zwykłego aparatu komórkowego.

Obecnie system jest połączony z sieciami naziemnymi poprzez 250 stacji naziemnych i dwóch stacji kontroli. W ramach unowocześnienia, planuje się stworzyć jeszcze 15 stacji, każda z dwoma antenami komunikacyjnymi na paśmie 20-30 GHz. Pierwsza ma utrzymywać kontakt z bieżącym satelitom, druga z nadchodzącym.

Telefonia, rozwiązania technologiczne II

Dodano w kategorii: Bez kategorii, dnia 14 stycznia 2011, Tagi: , , , , , , , , ,

Telefonia, rozwiązania technologiczne II

Sieć cyfrowa z integracją usług w skrócie ISDN (Integrated Services Digital Network) to technologia sieci telefonicznych.

Wykorzystuje publiczną sieć telefoniczną (PSTN) do bezpośredniego udostępniania usług cyfrowych bez podłączania urządzeń analogowych. Normy dla sieci cyfrowej zostały ustalone przez Sektor Normalizacji Telekomunikacji (ITU-T) i wprowadzone do Polskich Norm jako grupa ICS 33.080.

Wyróżnia się dostęp podstawowy i pierwotny, w Polsce w ramach dostępu pierwotnego stosuje się 30 kanałów danych o przepustowości 64 kb/s, w tym jeden kanał sygnalizacyjny i kanały służące do synchronizacji strumienia E1. Kanały danych używane są do rozmów i przesyłania danych, kanał sygnalizacyjny do zestawienia i zarządzania połączeniami. Po zestawieniu połączenia powstaje dwukierunkowy kanał transmisji danych między użytkownikami, zamykany po zakończeniu połączenia.

Zestawień jest tyle ile kanałów danych, na różnych można otwierać połączenia do tego samego połączenia lub różnych punktów docelowych.

Przez kanały danych można łączyć połączenia głosowe kodowane cyfrowo, dalej mogą zostać wysłane między siecią telefoniczną i końcowym użytkownikiem.

Do usług dodatkowych należy MSN (Multiple Subscriber) czyli Wielokrotny Numer Abonenta. W przypadku, kiedy do zakończenia sieciowego podłączonych jest kilka urządzeń np. telefon, faks, modem itp., każdy może dostać własny numer dostępny bezpośrednio z sieci publicznej. Dwa urządzenia mogą posiadać ten sam numer.

CLIP – prezentacja numeru abonenta wywołującego, pozwala na zakazanie podawania numeru katalogowego stronie, z którą nawiązywane jest połączenie. Z kolei CLIR to metoda blokowania numeru abonenta wywołującego. Usługa może być aktywna dla wszystkich nawiązywanych połączeń, lub wybranych przez abonenta.

Omijanie blokady prezentacji numeru abonenta wywołującego oferuje usługa CLIRO, która umożliwia zdobycie informacji o numerze wywołującym, jeżeli ma on aktywną usługę CLIR.

AOC pozwala na kontrolowanie kosztu połączenia, w czasie jego trwania, jest realizowana przez aparaty telefoniczne lub modemy. DDI pozwala na bezpośrednie wybieranie numeru abonenta, korzystającego z usług MSN dla sieci publicznej.

Telefonia, rozwiązania technologiczne I

Dodano w kategorii: Bez kategorii, dnia 13 stycznia 2011, Tagi: , , , , , , , ,

Telefonia, rozwiązania technologiczne I

Początkowo aparaty telefoniczne były połączone parami, niezbyt wygodne rozwiązanie. Dlatego wynaleziono centralę telefoniczną, gdzie każdy telefon był podłączony oddzielną linią a centrala łączyła rozmowy.

Dla jeszcze większego ułatwienia centrale zaczęto łączyć pomiędzy sobą liniami międzycentralowymi, także dalekosiężnymi.

Obecnie telefony stacjonarne włączone są do gniazdka, a te połączone przez kable budynku z kablem rozdzielczym, który zawiera wiele par przewodów, zdążających do centralnego miejsca lub centrali.

Wyposażenie centrali wykrywa moment wybierania numeru i łączy naszą linię abonencką z inną linią w tej samej centrali lub w innej, odległej.

Wszystkie centrale (a przynajmniej przeważająca większość) połączone są w publiczną komutowaną sieć telefoniczną (PSTN). Dla takich usług używany jest także termin POTS. Pod koniec zeszłego stulecia centrale były już sterowane komputerowo.

PSTN (Public Switched Telephone Network) początkowo wykorzystywała technologie analogowe, obecnie zrezygnowano z nich na rzecz technologii cyfrowych. Obejmuje analogowe usługi POTS i cyfrowe ISDN.

POTS (Plain Old Telephone Service) to najstarsza usługa telefoniczna, polegająca na analogowym przekazie głosu przez komutowane łącza telefoniczne. Numer osoby, z którą chcemy rozmawiać, jest wybierany za pomocą kręcącej się tarczy z numerami a potem komutowane w centralach.

Obecnie tarcza z numerami została zastąpiona przez sygnalizacje tonową DTMF (Dual Tone Multi Frequency). Tony powstają z nałożenia na siebie dwóch fal dźwiękowych o częstotliwości przypisanej danemu przyciskowi (od 697 do 941 Hz dla jednej z fal, i od 1209 do 1633 Hz dla drugiej fali). Przykładowo naciśnięcie przycisku 3 wytwarza ton 697 i 1477 Hz, który jest następnie przesyłany drogą głosową do urządzenia dekodującego. Do rozpoznania przycisku używa się algorytmu Goertzla.

Starsze urządzenia używały wybierania pulsowego, wybieranie tonowe jest z pewnością szybsze. System DTMF wprowadził także standardową klawiaturę, montowaną we wszystkich nowoczesnych aparatach.

Tonów DTMF używa się do wybierania numerów, programowania urządzeń podłączonych do linii telefonicznej (takich jak automatyczne sekretarki, faksy, poczta głosowa i in.) oraz nawigacji po menu telefonu.

Satelita telekomunikacyjny

Dodano w kategorii: Bez kategorii, dnia 12 stycznia 2011, Tagi: , , , , , , ,

Satelita telekomunikacyjny

Sztuczne satelity znajdują się na orbicie okołoziemskiej od wystrzelenia przez ZSRR w 1957 r. Sputnika 1.

Obecnie wokół Ziemi krążą różne typy satelitów: astronomiczne, biologiczne, geodezyjne, geofizyczne, jonosferyczne, oceanograficzne, meteorologiczne (geostacjonarne, okołobiegunowe, teledetekcyjne), nawigacyjne, technologiczne, rozpoznawcze i załogowe.

Ze względu na rodzaj orbity są podzielone na: biegunowe, stacjonarne, równikowe i synchroniczne.

Satelity telekomunikacyjne mogą być aktywne, pasywne i bezpośredniej transmisji. Umożliwiają teletransmisje sygnałów radiowych i telewizyjnych pomiędzy stacjami naziemnymi. Zależnie od sposobu teletransmisji rozróżnia się satelity bierne, przeznaczone do przekazywania sygnałów w wyniku ich odbicia od powierzchni satelity, oraz czynne wyposażone w aparaturę do odbioru, wzmacniania i retransmisji odbieranych sygnałów radiowych.

Satelita otrzymuje sygnał ze stacji naziemnej, wzmacnia go i wysyła z powrotem na Ziemię, sygnał może być odbierany na całym obszarze obsługiwanym przez satelitę jak i ściśle wyznaczonym obszarze. Krążą przeważnie po orbicie geostacjonarnej, nadają sygnały na Ziemię albo bezpośrednio albo za pośrednictwem innego satelity.

Bierne stanowią rodzaj zwierciadeł odbijających fale radiowe, satelitarne zespoły dipoli, składające się z cienkich i krótkich drucików tworzących chmurę a następnie pas wokół Ziemi. Teoretycznie trzy dobrze rozmieszczone potrafią objąć całą kulę ziemską, pojedynczy satelita może równocześnie obsługiwać 30 000 rozmów.

Poruszają się po orbitach geostacjonarnych lub niskich, na pokładzie mają wiele transponderów przekazujących sygnały. Transpondery odbierają słabe sygnały transmitowane ze stacji naziemnych, poddają je obróbce, wzmacniają i retransmitują z powrotem na Ziemię.

Łącza wykorzystujące satelity geostacjonarne, działają w topologii gwiazdy, oznacza to że transponder odbiera szereg sygnałów, łączy je i odsyła na Ziemię w postaci jednego strumienia danych. Wybrana stacja naziemna koncentruje dane i wymienia je z mniejszymi stacjami znajdującymi się w dowolnym miejscu w zasięgu satelity. Opóźnienie w takich sytuacjach wynosi około 0,27 s i jest tym mniejsze, im niżej znajduje się satelita.

Aby odbierać sygnał w domu, wystarczy zainstalować na dachu terminal VSAT z anteną o średnicy około 1,5-2 m.

« Poprzednie wpisy