Telefonia komórkowa

Blog o telefonii komórkowej

Telefonia komórkowa II

Dodano w kategorii: Bez kategorii, dnia 5 lutego 2011, Tagi: , , , , , , , ,

Telefonia komórkowa II

Telefonia komórkowa trzeciej generacji jest siecią cyfrową, bazującą na rozwiniętych standardach i technologii z rodziny standardów IMT-2000.

Dzięki powiększonej pojemności umożliwia wprowadzenie dodatkowych usług wykorzystujących transmisję wideo i pakietową. Komutacja pakietów to sposób transmisji polegający na dzieleniu strumienia danych na kawałki (pakiety), a następnie wysyłaniu ich za pomocą łączy komunikacyjnych. Dzięki tej technologii pakiety są odporne na uszkodzenia sieci a ta ma większą przepustowość, z drugiej strony pakiety mogą docierać w przypadkowej kolejności (komutację pakietów wykorzystuje także WiFi).

System 3G umożliwia nieograniczony dostęp radiowy do globalnej infrastruktury telekomunikacyjnej za pośrednictwem urządzeń naziemnych. Integruje wszystkie systemy z tego zakresu (teleinformatyczne, radiowe i telewizyjne).

W odróżnieniu od poprzedniej generacji GSM, gdzie dominowała usługa głosowa, zakłada się świadczenia różnych usług jak transmisja dźwięku, wideo i transmisji danych (pakietowa). Przejście do 3G wiąże się z modernizacją wszystkich elementów sieci, co wymaga dużych nakładów pieniężnych. Także ceny dla operatorów są wysokie. Spowodowało to opóźnienie we wprowadzaniu telefonii komórkowej trzeciej generacji.

Telefonia 3G bazuje na standardzie UMTS czyli Uniwersalnym Systemie Telekomunikacji Ruchomej. Dzięki wykorzystaniu technologii HSDPA i HSUPA uzyskano transfer z szybkością 21,6 Mb/s podczas odbierania i 5,76 Mb/s podczas wysyłania danych.

UMTS jest następcą GSM, podczas jego projektowania pozostawiono bez większych zmian główną sieć (strukturę architektoniczną) wprowadzając za to zasadnicze zmiany w sieci radiowej. Powstał nowy interfejs radiowy pozwalający na lepsze wykorzystanie zasobów radiowych i przepływu danych. Najpopularniejszą technologią używaną dla dostępu do sieci radiowej jest WCDMA, dlatego często używa się tej nazwy zamiennie z UMTS.

Za telefonię czwartej generacji Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny uznał technologie LTE i WiMAX, a także inne znacząco podnoszące wydajność połączeń. Wspólną cechą 4G jest przesyłanie głosu i danych za pomocą komutacji pakietów opartej na protokole IP (Internet Protocol), uproszczona budowa sieci, ulepszony przepływ danych w sieci radiowej.

Telefonia komórkowa I

Dodano w kategorii: Bez kategorii, dnia 2 lutego 2011, Tagi: , , , , , , , ,

Telefonia komórkowa I

Na pojęcie telefonii komórkowej składa się infrastruktura pozwalająca na połączenia oraz wszystkie procesy związane z jej budową i eksploatacją. Umożliwia abonentom bezprzewodowe połączenie na obszarze złożonym z komórek czyli obszarów pozostających w zasięgu poszczególnych anten stacji bazowej.

Obecnie najpopularniejszym systemem jest GSM (Global System for Mobile Communications). Powstał dzięki europejskiej inicjatywie stworzenia ujednoliconego standardu telefonii komórkowej, działającej na paśmie 900 MHz. Z czasem dzięki różnym wersjom systemu, dostosowanym do zakresów częstotliwości dostępnych w różnych częściach świata, stał się standardem globalnym.

Obecnie jest najpopularniejszym systemem telefonii komórkowej na świecie obsługując około 80% wszystkich połączeń. Infrastruktura sieciowa została rozbudowana tak, aby realizować rosnącą liczbę operacji i przesyłanych danych. Operatorzy wprowadzają w szkieletową architekturę sieci, połączenia warstwowe, bardziej elastyczne oraz warstwę transportu wewnątrz sieci opartą na technologii IP, co sprawia że sieć stale ewoluuje.

Nowe specyfikacje uwzględniają współpracę pomiędzy GSM a standardem czwartej generacji LTE (Long Term Evolution), znaczne polepszenie wydajności technologii EDGE ma w przyszłości umożliwić transfer z szybkością około 1 Mb/s.

Pierwsze systemy telekomunikacyjne na bazie których budowano telefonię komórkową, wykorzystywały transmisje analogową w sieci radiowej. Najpopularniejszym standardem był NMT (Nordic Mobile Telephone), pierwszą tego typu sieć uruchomiono w 1981 r. w Europie.

Wraz ze wzrostem liczby użytkowników sieć radiowa stawała się przeciążona, a problemu tego nie można było rozwiązać na drodze analogowej. Nowe standardy sieci, zaliczane do drugiej generacji zaczęły wykorzystywać transmisję cyfrową co zwiększyło pojemność sieci. Do telefonii komórkowej drugiej generacji należał GSM oraz amerykański cdmaOne.

W tym czasie telefonią komórkową zainteresował się Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny, jedna z organizacji wyspecjalizowanych ONZ, której zadaniem jest standaryzacja i zarządzanie pasmami radiowymi. Na początku lat 90-tych XX w. Związek rozpoczął pracę nad wspólną platformą IMT-2000, na której miały być oparte systemy trzeciej generacji.